İnsanoğlunun
yanı başında koca bir dünya var uğraşacak, didinecek, mücadele edecek. Günlük
siyaseti takip etmekten birtakım insanlar kendilerini harap ediyor. Siyaseti
meslek edinmişlere bir itirazım yok. Siyasetin olumlu ve olumsuz yönlerini
yaşayacaklar elbet. Onların işleri siyaset sonuçta.
Platon,
‘siyaset ile uğraşmayacak kadar akıllı
olanlar daha aptallar tarafından yönetilirler, cezalandırılırlar’ diyerek
bu alanın yanlış ellerde ne hale gelebileceğinin resmini çizmiş adeta. Azgın
çakalların şerrinden korunmak için kızgın kurtları beslemek gerekiyor bir
taraftan. Teşbihte hata olmasın itlerin çok olduğu yerlerde, merhamet duygusu
gelişmiş dalaşmalara, boğuşmalara karşılık verebilecek yardımcılar gerekiyor. Bu
da işin başka bir boyutu.
Aktif
siyasetin içinde olanların dışında büyük çoğunluk siyasilerin trolü, arka
bahçesi mi olmak zorunda? Demiri
işleyebilmek için nasıl ısıtmak gerekiyorsa aynı demiri kullanabilmek için de soğutmak
gerekiyor. Bu evrede yavaş hareket ediyoruz nedense.
İdeoloji hipnozundan mümkün olduğu kadar kaçınıp ‘Onurlu bir adam, susuzluğunu giderdiği kuyuya taş atmaz’ diyen Amin Maalouf gibi ince düşünüp hoyrat siyaset arenasından uzaklaşmak, inceliklerin, harikaların olduğu başka dünyalara yönelmek gerekiyor. Bunu en güzel Cemil Meriç özetlemiş. ‘Bütünü bilmediğimizden ya sloganlara esir olduk ya ideolojilere köle.’ Sonuçta kadrajımıza koyduğumuz hayat kadar varız. Herkes cürmü kadar yer yakar. Ben haklıyım, ben doğruyum, sadece benim gibi düşünenler haklı, istikametinde ki gazı frenlememiz gerekiyor.
Empati kurmak diye moda bir tabir vardır ya hani. Karşı fikirlerle empati kurma yoluna giderek demiri soğutma işlemi pekâlâ hızlandırılabilir. Bu durum bütün taraflar için geçerlidir. Kutuplaşma denen duvarı çelikle, demirle mukavemetini artırmak bütün taraflar için iyi olmayacaktır. İnsanı anlamanın, hayatı anlamanın ön şartı olduğu gerçekliğini göz ardı etmemek gerekir. Yoksa dünya gurbetini daha çok çetin yaşarız. Özellikle sosyal medya üzerinden sürekli algı oyunlarına kendini kaptıran, hiç süzgeçten geçirmeden saflık hatta saftorosluk sergileyen, aklını kullanmayan insan için ne büyük kayıp ve yanlışlık vardır. Eşekten düştükten sonra ‘hopladım’ ayağına yatmak insana pek bir şey kazandırmaz.
İdeoloji hipnozundan mümkün olduğu kadar kaçınıp ‘Onurlu bir adam, susuzluğunu giderdiği kuyuya taş atmaz’ diyen Amin Maalouf gibi ince düşünüp hoyrat siyaset arenasından uzaklaşmak, inceliklerin, harikaların olduğu başka dünyalara yönelmek gerekiyor. Bunu en güzel Cemil Meriç özetlemiş. ‘Bütünü bilmediğimizden ya sloganlara esir olduk ya ideolojilere köle.’ Sonuçta kadrajımıza koyduğumuz hayat kadar varız. Herkes cürmü kadar yer yakar. Ben haklıyım, ben doğruyum, sadece benim gibi düşünenler haklı, istikametinde ki gazı frenlememiz gerekiyor.
Empati kurmak diye moda bir tabir vardır ya hani. Karşı fikirlerle empati kurma yoluna giderek demiri soğutma işlemi pekâlâ hızlandırılabilir. Bu durum bütün taraflar için geçerlidir. Kutuplaşma denen duvarı çelikle, demirle mukavemetini artırmak bütün taraflar için iyi olmayacaktır. İnsanı anlamanın, hayatı anlamanın ön şartı olduğu gerçekliğini göz ardı etmemek gerekir. Yoksa dünya gurbetini daha çok çetin yaşarız. Özellikle sosyal medya üzerinden sürekli algı oyunlarına kendini kaptıran, hiç süzgeçten geçirmeden saflık hatta saftorosluk sergileyen, aklını kullanmayan insan için ne büyük kayıp ve yanlışlık vardır. Eşekten düştükten sonra ‘hopladım’ ayağına yatmak insana pek bir şey kazandırmaz.
Ülkemizdeki
ve dünyadaki yaralara odaklanırsak, yaraları iyileştirmek için güç birliğine
gidersek, o zaman doğru yoldayız demektir. ‘Kazan,
altım kara demez’ maalesef bu hali pür melâli yaşıyoruz. Sezai Karakoç ne
güzel söylemiş: ‘Anlamak masraflı bir
istek; emek, gayret, samimiyet gerektirir. Yanlış anlamak kolaydır oysa. Biraz
kötü niyet, biraz cahillik kâfidir’
Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin. (Cahit Zarifoğlu)
Kalın sağlıcakla.
İlkay Coşkun
06.05.2019
Sürekli
aynı düşüncede ki medyayı izlemek yerine, farklı kanalları da takip etmek gerekir.
Hatta çok fazla politize olmamış medyayı takip etme alternatifini de devreye
sokmak gerekir. İnsan, politize olmuşları gördükçe, dinledikçe ‘ya bırak şu siyaseti’ diyesi ve ya
farklı televizyon kanalları izleme cezası veresi geliyor insanın.
‘İnsan kendi acılarını yine kendi
acılarıyla unutur’ sözünde ki gibi bu kadar karamsar
bakmamak gerek dünya ya. ‘Zulüm bizdense
ben bizden değilim’ diyen Rachel Cossie gibi cesurca, özgürce, dik duruşça
bakmak gerek. Kader, kadar ve keder üç (ka) sacayağında insanız sonuçta. Yenibaharlar,
yeni seneler ne günler doğurur. Kalbi kırık çocuklar dünyaya güzel bir gelecek
sunacak belki de. Son sözü şaire bırakalım.
İçim, ey içim!
Bu yolculuk nereye!Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin. (Cahit Zarifoğlu)
Kalın sağlıcakla.
İlkay Coşkun
06.05.2019
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder